Μεταπηδήστε στο περιεχόμενο

"Περιμένοντας τον Γκοντό" - του Σ.Μπέκετ

Σεμινάριο Υποκριτικής

Το σεμινάριο ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει στις 3 Μαρτίου του 2020, όπως και έγινε. Ομως λόγω του lockdown, δύo μόνο συναντήσεις προλάβαμε να πραγματοποιήσουμε. Το ευχάριστο είναι ότι, το ενδιαφέρον των συμμετεχόντων απεδείχθη τόσο θερμό ,και έτσι έξι μήνες μετά, συναντηθήκαμε και πατήσαμε το κουμπί της επανεκκίνησης. Μπορεί αυτή τη φορά τα δεδομένα να άλλαξαν λόγω του covid, όμως όπως είπε και ο Αλμπερτ Αινστάιν, δείγμα ευφύιας του ατόμου, είναι η δυνατότητα του στην αλλαγή, οπότε και εμείς προσαρμοστήκαμε στην καινούρια πραγματικότηtα, χωρίς να στερηθούμε το ταξίδι στο σύμπαν του Σ. Μπέκετ.

 

Διδασκαλία
Βάσια Βασιλείου

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:

Το Περιμένοντας το Γκοντό ανήκει στη κατηγορία του Θέατρου του Παραλόγου. Ένα έργο σταθμός για το παγκόσμιο θεάτρο, που καταφέρνει να εκπέμψει τον παλμό της αγωνίας για το παράλογο της ύπαρξης, που δεν ανήκει για κανένα λόγο στη δήθεν εσωτερική πρωτοπορία. Ο Μπέκετ δε χρεώνει με ηθικά διδάγματα το θεατή, ούτε του προσφέρει ελπίδα. Αντ’ αυτού δωρίζει στο θεατή τη δυνατότητα του να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, χωρίς να τον παγιδεύει σε γνωστές φόρμες, γλυκανάλατα κλισέ, μασημένη τροφή.

Το έργο πραγματεύεται την αναμονή. ‘Όλοι κάτι περιμένουμε συνεχώς. Κάθε μέρα. Αύριο. Αύριο. Κάτι ανατρεπτικό και απροσδιόριστο που θα καθησυχάσει την ανημποριά της ύπαρξης. Η και όχι. Αυτή η αναμονή συρρικνώνει την ελπίδα, αμβλύνει τη ροή του χρόνου, στραγγίζει τις ανοχές. Η και όχι.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ-ΗΘΟΠΟΙΟ:

Για τους συμμετέχοντες αυτού του σεμιναρίου, το υλικό του έργου παύει να είναι μονάχα στη σφαίρα του θεάτρου του παραλόγου. Η μάλλον το παράλογο δεν τους φαντάζει πια και τόσο μακρινό. Το παράλογο το βίωσαν πρόσφατα, και το βιώνουν όπως όλοι μας, Η ζωή μας ξαφνικά έπαψε να είναι όπως την γνωρίζαμε. Το βίωμα της παραδοξότητας ενός lockdown δεν είναι κάτι αμελητέο. Ποιος θα το πίστευε πέρυσι, ότι θα στέλναμε μύνημα στη Πολιτική Προστασία για να πάμε στο σουπερμάρκετ ή στο Φαρμακείο ? Ποιος θα φανταζόταν ότι θα κλεινόμασταν στο σπίτια μας για ενάμιση μήνα, ότι θα κυκλοφορούσαμε με μάσκες και θα χαιρετιόμασταν με τους αγκώνες? Ποιος θα το φανταζόταν ότι η Αθήνα, μια από τις πιο ζωντανές πόλεις στον πλανήτη θα κατέβαζε ρολά από τις 12 τα μεσάνυχτα και τώρα μόλις στις 10μμ. Ολη η ζωή μας μπήκε σε μια αναμονή. Τι περιμένουμε άραγε ? Το εμβόλιο είναι ο δικός μας Γκοντό ? Η ανοσία στον ιό μήπως έιναι ο Γκοντό ? Μήπως είναι όνειρο κακό και το ξύπνημα μας είναι ο Γκοντό ? Αναμονή, αμηχανία, πνιγμένη επιθυμία.

Θα παρατηρήσουμε προσεκτικά πως αναπνέουμε , αν αναπνεόυμε με όλα αυτά. Που είναι η άπνοια, και που η ανακουφιστική εκπνοή που αποβάλλει το φόβο ή την ανία ? Θα ερευνήσουμε τις επιπτώσεις που μπορεί να υπάρχουν στο κορμί μας από την αναμονή, την ανασφάλεια, την ανησυχία. Θα μεταφράσουμε σε θεατρική γλώσσα, την αρχική βιωματική μας προσέγγιση. Θα καταγράφουμε στο ημερολόγιο μας τις εμπειρίες μας της εβδομάδας, και θα τις παρουσιάζουμε στην ομάδα . Είτε με λόγια σαν αφήγηση, είτε με σωματική δράση. Οι υπόλοιποι, συμμετέχοντες που παρακολουθούν, θα κληθούν να παρουσιάσουν με τη σειρά τους το βίωμα του συμπαίχτη τους, όπως το θυμούνται, και όπως τον έχουν κατανοήσει. Για τρεις λόγους. Πρώτος λόγος, η όξυνση της παρατηρητικότητας. Δεύτερος λόγος είναι το μοίρασμα του βιώματος του συμπαίχτη τους. Τρίτος και σημαντικός, να ακούσει αυτός που παρουσιάζει την ιστορία, πως έχουν αντιληφθεί οι συμπαίχτες του τη θεατρική του γλώσσα. Πολλές φορές ο μαθητής θεωρεί, ότι επειδή αυτός γνωρίζει και κατανοεί τι θέλει να πει, ότι και το κοινό του το έχει κατανοήσει. Δεν ισχύει. Οι προθέσεις μπορεί να είναι σωστές, όμως από την σκέψη και την πρόθεση, μέχρι τη εκτέλεση, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Για τον ηθοποιό αυτό το ερευνητικό σεμινάριο θα αποτελέσει την αναζήτηση μιας «μη εναρμονισμένης» θεατρικής γλώσσας. Με εργαλεία το σώμα, τον ήχο, τη ροή της ενέργειας, του ρυθμού ( σωματικού και διανοητικού ). Ο μαθητής θα μάθει να κινείται στα πέντε επίπεδα του σώματοςμ με τρόπους που δεν χρησιμοποιεί στην καθημερινότητα του, π.χ απομονώνοντας σημεία του σώματος, εφευρίσκει νέα μοτίβα κίνησης. Σιγά σιγά τα παντρεύει μεταξύ τους και τον ήχο και την ανάσα που προκύπτει από κάθε καινούρι κινησιολογικό μοτίβο και σιγά σιγά εξελίσσει τον προσωπικό του τρόπο έκφρασης. Θα δοκιμάσει να χρησμοποιήσει τα πόδια του για να βαδίσει με έναν τρόπο που δεν έει ξαναδοκιμάσει ποτέ. Θα παρατηρεί ταυτόχρονα , ποια σημεία του σώματος, ποιοι μύες στηρίζουν την προσπάθεια του και ποιοι όχι. Οι επιλογές για αυτή την σωματική έρευνα ειναι αναρίθμητες, όπως και δυνατότητες του σώματος και του ήχου μας. Αυτή η άγνωστη, μή συμβατή σωματική γλώσσα είναι για τον μαθητή μια αποκάλυψη.

ΤΟ ΠΑΡΑΛΟΓΟ :

Παράλογο : το « το μη εναρμονισμένο με την ορθότητα» ( όπως τη γνωρίζουμε…)

Θέατρο του Παραλόγου:

Ενας κόσμος μπορεί να εξηγηθεί με τη λογική, όσο σφαλερός κι αν είναι, δε παύει να παραμένει οικείος. Μα μέσα σ ‘ ένα σύμπαν που ξαφνικά απογυμνώνεται από κάθε ψευδαίσθηση, από κάθε φως, ο άνθρωπος αισθάνεται ξένος. Είναι ένας αθεράπευτα εξόριστος τόσο επειδή στερήθηκε τις αναμνήσεις μιας χαμένης γης, όσο και γιατί του λείπει κάθε ελπίδα υπόσχεσης μιας μελλοντικής πατρίδας. Αυτή η διάσταση ανάμεσα στον άνθρωπο και τη ζωή του, τον ηθοποιό και το σκηνικό του, αυτή στα αλήθεια συνιστά το θέατρο του Παραλόγου.

Απόσπασμα από το έργο.

Εστραγκόν : Σε ρωτάω αν είμαστε δεμένοι.

Βλαδίμηρος : Δεμένοι ?

Εστραγκόν : Δεμένοι.

Βλαδίμηρος : Πώς δεμένοι ?

Εστραγκόν : Χειροπόδαρα.

Βλαδίμηρος : Με ποιον ? Ποιος θα μας δέσει?

Εστραγκόν : O φιλαράκος σου.

Βλαδίμηρος : Ο Γκοντό? Πως σου ρθε? Ούτε να το συζητάς καν. Προς το παρόν.

H ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ:

Η παράσταση όπως προανέφερα, είναι το αποτέλεσμα όλης της διαδρομής του σεμιναρίου. Οι συμμετέχοντες θα βιώσουν στη πράξη, ότι έχουν διδαχτεί, συν όλη την τεχνική διαδικασία που απαιτείται, για την προετοιμασία μιας παράστασης, έτσι ώστε να γευτούν μια ολοκληρωμένη θεατρική εμπειρία.

Λεπτομέρειες για την παράσταση θα ανακοινωθούν μέσα στις επόμενες μέρες.

Φωτογραφίες Βίντεο Θεατρικού Σεμιναρίου

Μετάβαση στο περιεχόμενο