ΠΛΟΚΗ :
Η δεσποινίς Τζούλια περνά ένα βράδυ μαζί με τον υπηρέτη της, ο οποίος είναι αρραβωνιασμένος με την μαγείρισσα της. Η ελεύθερη πτώση στο κενό φαντάζει δελεαστική χωρίς να μαρτυρά πως στάζει αίμα. Η απόσταση από το πριν, το τώρα και το μετά εκμηδενίζεται μέσα στον πυρετό της στιγμής η οποία δεν συγχωρεί και δεν υπόσχεται ομαλή επαναφορά.

Σημείωμα της σκηνοθέτιδας :

Το βρώμικο μυστικό της ανθρώπινης φύσης είναι ότι βρίσκεται υποδουλωμένη στις έμφυτες επιθυμίες της, που συνήθως είναι ανεπιθύμητες, και δε χωράνε στην πραγματικότητα της. Aν υποθέσουμε για μια στιγμή ότι ο άνθρωπος υποκύπτει σε κάποιες από αυτές, ο κίνδυνος που ελλοχεύει είναι μεγάλος. Η τολμηρή ή απλώς επιπόλαιη επιλογή της απαλλαγής από τον ίδιο τον εαυτό με αφορμή τη στεγνή ικανοποίηση κάποιου νεογέννητου ονείρου ,είναι η γέφυρα που οδηγεί την ύπαρξη στην πιο σκοτεινή της πλευρά. 
Ευλόγως μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος/α, για ποιο λόγο να παρακολουθήσει ένα έργο το οποίο έχει ανέβει στις θεατρικές σκηνές πολλές φορές. Η απάντηση είναι απλή μα διόλου απλοική. Όταν έχει κανείς την τύχη να καταπιαστεί με ένα μεγαλοφυή συγγραφέα σαν τον Α. Στρίντμπεργκ ώστε να κτίσει ένα θεατρικό σύμπαν, το υλικό είναι ανεξάντλητο και ο λόγος είναι ότι οι μεγάλοι συγγραφείς  έγραψαν, παρατήρησαν και παθιάστηκαν με το ίδιο το ανεξάντλητο, την ανθρώπινη φύση.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία / Eπιμέλεια Κίνησης / Σχεδιασμός Φωτισμών: Βάσια Βασιλείου
Μετάφραση: Πέλος Κατσέλης, εκδόσεις Δωδώνη
Πρωτότυπη Μουσική: Φίλιππος Περιστέρης
Φωτογραφίες: Αρχοντία Μαρία Μαδώνη
Σκηνικά – Κοστούμια: Νίκος Κουρβισιάνος
Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού
Παραγωγή: Θέατρο Τεχνών

Θέατρο Από Κοινού
Ευπατριδών 4, Αθήνα

Από 6 Δεκεμβρίου και
κάθε Τετάρτη στις 21:00.

ΠΛΟΚΗ :
Ο Ω(μέγα) είναι ένας νέος άντρας, που ξαφνικά βρίσκεται σε μια άγνωστη γι’ αυτόν διάσταση. Σ’ αυτή τη διάσταση έρχεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του και τις αλήθειες του.

Σημείωμα της σκηνοθέτιδας :

Η συνθήκη της πανδημίας και οι πολλαπλοί θάνατοι σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας, μοιραία με φέρει αντιμέτωπη με τα μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα. Ο θάνατος υπήρξε από πάντα το μεγάλο μυστήριο. Το αναπόφευκτο της ύπαρξης μας. Το απόλυτο που οδηγεί στο τίποτα, στο όλα, στο μετά; Μήπως όμως όταν ο θάνατος συμβαίνει δίπλα μας, στους άλλους και όχι σε εμάς, στο μυαλό μας μεταφράζεται σα μια απλή κοινοτυπία; Συνειδητοποιούμε άραγε το αναλώσιμο της ύπαρξης μας ή μοιραία εγκλωβίζουμε το πνεύμα μας σε μια γραμμική καθημερινότητα ζώντας με την ψευδαίσθηση κάποιου αβέβαιου πάντα;

Η παράσταση ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΠΛΟ, γεννήθηκε στην καρδιά της πανδημίας, προβάραμε σε συνθήκες πανδημίας με ότι αυτό συνεπάγεται και κινηματογραφήθηκε ειδικά για να συναντήσει το κοινό της στις οθόνες.

HIGHLIGHT :
Το καινοτόμο χαρακτηριστικό που επιχειρήσαμε να δημιουργήσουμε, με τον συνεργάτη μου Γιάννη Τσούκα, αποκλειστικά για εσάς, είναι η επιλογή του φινάλε του έργου. Η τύχη του ήρωα είναι κυριολεκτικά στα χέρια σας. Σας δίδονται τρεις επιλογές! Ποια θα διαλέξετε;

Συντελεστές:

Σενάριο / Σκηνοθεσία : Βάσια Βασιλείου
Οργάνωση / Εκτέλεση Παραγωγής : Γιάννης Τσούκας
Πρωτότυπη Μουσική : Φίλιππος Περιστέρης
Κατασκευή μασκών: Βασίλης Λάγγας
Κατασκευή Σκηνικών Αντικειμένων / Φωτογραφία : Τάκης Χρυσικός
Κινηματογραφιστές : Λίλα Φαρατζή / Χρήστος Αναστασιάδης
Coloring: Κατερίνα Ρέκκα

Επί Σκηνής : Βάσια Βασιλείου, Γιάννης Τσούκας, Εύη Τσακλάνου

Εισιτήρια : viva.gr

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία -Χορογραφία -Σκηνογραφία-Κοστούμια: Bάσια Βασιλείου
Ερευνα-Διασκευή : Χρυσή Γιάντσιου
Μάσκες: Ευγενία Μωράκη
Μουσική: Φίλιππος Περιστέρης
Παίζουν: Bάσια Βασιλείου | Δέλφης: Γρηγόρης Βαλτινός ( ακούγεται ηχογραφημένη φωνή).
Φωτογραφίες: Τάκης Χρυσικός
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιάννης Τσούκας

THE INSIDE STORY :

Το καλοκαίρι του 2013, η Λένα Γιγάντε, καθηγήτρια όπερας κ κλασσικού τραγουδιού και προσωπική φίλη, μου έδειξε μια αυλή στο κτίριο που διδάσκει στην οδό Σαρρή στου Ψυρρή. Το κτίριο είναι κτίσμα του 1803. Είδα την πίσω Αυλή και με μάγεψε. Είδα μπροστά μου ένα καλοκαίρι ολόκληρο, με 4 παραστάσεις τη βδομάδα κάτω από τα αστέρια του Αττικού ουρανού.

Επέλεξα το έργο του Μ. Ρειβενχιλ το οποίο για να πω την αλήθεια για το χώρο της αυλής, φάνταζε η πλέον ακατάλληλη επιλογή. Και όμως ! Διάβασα το έργο πολλές φορές, το μετέφρασα και από κει και πέρα αφέθηκα στο περιβάλλον αυτής της παλιάς Αυλής να με οδηγήσει στη διασκευή στην οποία κατέληξα.

Η ΠΛΟΚΗ :

Οι ήρωες του έργου ανήκουν στο περιθώριο . Τζάνκις, gay, τραβεστί, απατεωνίσκοι της νύχτας. Η ζωής τους είναι τόσο εύθραυστη όσο και τα συναισθήματα τους. Φτιάχνονται με ουσίες, ξεχνιούνται για λίγο, αποκτούν μεθυσμένο θάρρος και το πρωί επιστρέφουν πιο φοβισμένοι και πιο μόνοι από το χθες τους.

H ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ :

Μεταφέρω τα σκοτεινά σοκάκια του Λονδίνου με τα ύποπτα στέκια και το πλήθος των τολμηρών των θαμώνων στην οδό Σαρρή, Περαστικοί με τα πόδια ή με αμάξι, κοιτούν με περιέργεια και όχι μόνο τον πανήψηλο Γκάρι ( Δημήτρη Αιβαλιώτης) που στέκεται στην είσοδο, κάτω απ΄ένα κόκκινο φωτάκι, ντυμένος γυναίκα με πολλά στρας στο πρόσωπο και στην ενδυμασία. Οι υπόλοιποι ρόλοι κάνουν πεζοδρόμιο εκεί μπροστά στο δρόμο στη Σαρρή , ή στο διάδρομο μέσα. Το κοινό καταφθάνει, κάποιοι δεν είναι σίγουροι αν έχουν έρθει σωστά, κάποιοι είναι αποφασισμένοι να ζήσουν την εμπειρία. Το κοινό περνάει μέσα στην Αυλή για να παρακολουθήσει τη παράσταση χωρίς να βιώνει κάποια μετάβαση. Απλά κάθεται στη θέση του και αναμένει τη συνέχεια. Η παράσταση είχε αρχίσει προπολλού και το κοινό είναι ήδη μέρος της .

Το σκηνικό στο εσωτερικό της Αυλής είναι παλιά σπίτια, ακατοίκητα, και μια Αυλή στη μέση. Χρησιμοποίησα όλο το φυσικό σκηνικό, χωρίς να προσθέσω απολύτως τίποτα. Δεν χρειαζόταν.Οι ήρωες είναι παρακμιακοί, πανκιά, εκκεντρικοί στην εμφάνιση και στο χαρακτήρα και αυτή η αντίθεση με το παραδοσιακό στοιχείο, τον άσπρο σοβά, τις ξύλινες παλιές πόρτες , τη φθαρμένη κυκλική σκάλα, υπήρξε για μένα μια ευτυχής συνύπαρξη. Αγαπώ να παντρεύω αταίριαστες ποιότητες, υλικά φαινομενικά άσχετα μεταξύ τους. Πάντα πίστευα ότ η Τέχνη γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρουσα όταν λειτουργεί σα γέφυρα αλλοπρόσαλλων συμπράξεων.

Οι θέσεις των θεατών ήταν πολύ κοντά στους ηθοποιούς και αυτό προσέθετε στον παλμό και στη δυναμική, αφού αυτά που διαδραματίζονταν, χαρακτηρίζονταν από ωμό ρεαλισμό, σκληρότητα, μανία. Δε γνωρίζω αν στο τέλος υπήρχε κάποια κάθαρση. Για κάποιους ίσως ναι, για κάποιους όχι. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι καταθέσαμε την αλήθεια χωρίς φτιασίδια, και αυτό μπορεί να ενοχλεί αλλά φέρει μαζί και ένα είδος κάθαρσης.

Κοινό και κριτική αγκάλιασαν την παράσταση.

Είμαι ευγνώμων γιαυτό.

Η παράσταση πήρε 4 υποψηφιότητες στα Gay Annual Theatre Awards.

• Σκηνοθεσίας

• Καλύτερης Παράστασης

• Ερμηνεία Α Γυναικείου ρόλου ( Αγάπη Βατιάνου )

• Ερμηνεία Α Ανδρικού ρόλου ( Δημήτρης Αιβαλιώτης )

Συντελεστές :

Μετάφραση -Σκηνοθεσία- Διασκευή : Βάσια Βασιλείου

Μακιγιάζ : Μαρία Λιακοπούλου

Ηχος και Φωτισμός : Βασίλης Λάγγας – Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου

Υπεύθυνος Παραγωγής : Tάκης Χρυσικός

Φωτογραφίες : Ελλη Σασαγιάννη και Τάκης Χρυσικός

Διανομή :

Δημήτρης Αιβαλιώτης ( Γκάρυ )

Αγάπη Βατιάνου ( Λούλου )

Λίνος Αρσένης – Γιάννης Βλάχος ( Μαρκ )

Μιχάλης Ζαχαρίας ( Ρόμπι )

Κυριάκος Σαββόγλου

Συντελεστές:

Σύλληψη – σκηνοθεσία- Χορογραφίες : Βάσια Βασιλείου
Επί Σκηνής: Aγάπη Βατιάνου , Βάσια Βασιλείου
Υπεύθυνος Παραγωγής: Γιάννης Τσούκας
Φωτογραφία και Promo Teaser* : Tάκης Χρυσικός

Η ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ :

Η μανιοκατάθλιψη είναι μια πραγματικότητα. Ισως σε μικρό ποσοστό του πληθυσμού όμως υπάρχει. Δεν ήθελα το κοινό να παρακολουθήσει μια γυναίκα που απλά πάσχει από μανιοκατάθλιψη, αλλά μέσα από τα μάτια αυτής. Ο θεατής βλέπει μέσα από την ηρωίδα. Βλέπει τις παραισθήσεις της, τους δαίμονες της, τις εμμονές της , τους φόβους της.

Η παράσταση δεν έχει ένα κείμενο, αποτελείται από πολλά κείμενα που επέλεξα. Τα αγαπώ όλα, βαθιά και τους είμαι ευγνώμων για την έμπνευση που μου χάρισαν. Με ένα μαγικό τρόπο όλα τα κείμενα, έγιναν ένα, σα να είχαν έναν αόρατο ιστό που τα καθιστούσε αλληλένδετα.

Κάθε εικόνα και ένα κείμενο. Κάθε κείμενο και μια παραίσθηση.

Συντελεστές:

Σύλληψη-Σκηνοθεσία – Χορογραφίες: Βάσια Βασιλείου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιάννης Τσούκας
Κείμενα εμπνευσμένα από: Σταύρος Σταυρόπουλος, Αρθούρος Ρεμπώ, Σάρα Κέιν, Τζιμ Μόρισσον, Λούλα Αναγνωστάκη, Βάσια Βασιλείου
Sound Design Έναρξης: Νεκτάριος Μεϊντάνης – Martian Arts
Composing and Programming: Αλέξανδρος Πάντζος
Ήχος – Φωτισμός: Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Μουσική Σύνθεση To fear and Love U: Φίλιππος Περιστέρης
Φωτογραφία:  Έλλη Σασσαγιάννη – Ellie Art Photography, Thierry Watrinet
Επί Σκηνής:  Βάσια Βασιλείου, Ευγενία Μωράκη
Διάρκεια: 60 λεπτά

Συντελεστές:

Σύλληψη – σκηνοθεσία- Χορογραφίες : Βάσια Βασιλείου
Παίζουν : Δημήτρης Αϊβαλιώτης, Βάσια Βασιλείου
Στο τσέλο : Ειρήνη Αναστασίου
Φώτα και ήχος : Σεμίνα Παπαλεξανδροπούλου
Φωτογραφία : Έλλη Σασσαγιάννη – Ellie Art Photography 

Η επαφή μου και η γνωριμία μου με την ομάδα αυτή, σε μεγάλο βαθμό διαφοροποίησε, ή καλύτερα επέκτεινε την ματιά μου για τον κόσμο, και κατ΄ επέκταση και στην τέχνη της υποκριτικής.

Η ομάδα αυτή αποτελούνταν από άτομα με αυτισμό, σύνδρομο down, νοητική στέρηση κ.α. Όπως είναι φυσικό,  αυτές οι αναπηρίες προκαλούσαν στα μαθήματα και στις πρόβες διάφορες καταστάσεις όπως έλλειψη προσήλωσης, κατανόησης , ρυθμού, επικοινωνίας σε μεγάλο βαθμό. Και όμως , δυο χρόνια μετά, καταφέραμε  να ανεβάσουμε την παράσταση ΕΙΜΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ. Τρεις επαγγελματίες ηθοποιοί, συνεργάτες  μου, ήρθαν εθελοντικά, και συναντήθηκαν σκηνικά ( και ψυχικά ) με ηθοποιούς με Αναπηρίες.

Αυτή η συνάντηση-πείραμα, όπως θέλει μπορεί να το ονομάσει κανείς, πέτυχε!!!! Η δύναμη της ενστικτώδους έκφρασης, ξεπέρασε κάθε εμπόδιο.

Η μουσική, ο ήχος, η κίνηση, η επαφή, νίκησε κυριολεκτικά όλα τα εμπόδια.

Η  παράσταση των Ατόμων με Αναπηρία κέρδισε το χειροκρότημα, την καρδιά των θεατών και ένα βραβείο από τον Δήμο Αθηναίων.

Το τρίτο είναι το λιγότερο. Το αναφέρω απλά, για να υπογραμμίσω την απήχηση της προσπάθειας όλων, που εργαστήκαμε με μοναδικό κίνητρο την αγάπη, όσο cheesy και ντεμοντέ και αν ακούγεται στην εποχή μας. Η αγάπη δεν είναι ποτέ ντεμοντέ. Ούτε η ανθρωπιά.

Συντελεστές:

Kείμενο-Διδασκαλία- Σκηνοθεσία : Bάσια Βασιλείου
Μουσική : Φίλιππος Περιστέρης
Ήχος και Φωτισμός : Βασίλης Λάγγας
Βίντεο : Τάκης Χρυσικός

Μαζί με τα παιδιά οι ηθοποιοί : Aγάπη Βατιάνου, Γιάννης Τσούκας, Γιάννης Βλάχος

Η Βάσια Βασιλείου μπουρδουκλώνεται για πρώτη φορά στον Αριστοφανικό ιστό και παρέα με το Γιάννη Τσούκα σας προσκαλούν σε ένα κεφάτο γαϊτανάκι γεμάτο σκέρτσο, ήχους, χρώμα και… “Θα γίνει του Αριστοφάνη”.

Συντελεστές:

Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Βάσια Βασιλείου
Επί σκηνής: Βάσια Βασιλείου – Γιάννης Τσούκας
Διεύθυνση παραγωγής: Αλίκη Πήτερσον
Μουσική: Φίλιππος Περιστέρης
Σχεδιασμός κοστουμιών – Σκηνογραφία: Βάσια Βασιλείου
Κατασκευή μασκών: Βασίλης Λάγγας
Φώτα – Ήχος: Αλίκη Πήτερσον
Βίντεο – Φωτογραφία: Τάκης Χρυσικός